دیشب خوابشو دیدم توی خواب
بهم گفت چیکار کردی با خودت
چقدر شکستی
گفتم تو که رفتی همه چی بهم ریخت
رومو کردم به زمین گفتم بچرخ تا بچرخیم
باهام بازی کرد شدم بازیگر
لحظه لحظه از فکر تو خالیتر
چهار فصل پاییز تا شد آخر عادی
خیلی فرق کردم با اون که باور داشتی
من گمم تو این جهنم
جایی که یه روز برام امید بهشت بود
دیر اومدی زود بری زل زدم به رفتنت
خورشید زمستون
من و این سرما و این پلک های سنگین
و این صندلی خالی تو رو یادمون نرفته هنوز
فهمیدم باخت دادم باختمت
وقتی آبروم نرفته هنوز

سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
گواهی بخواهید نه گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
گواهی بخواهید نه گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم

خواب دیدم از پنجره خیرم به خیابون
به خودم میام توی پاکت خالی دنبال سیگار
دود گرفته همه جارو از سقف
زده ذره میریزه خاک
داره تموم میشه وقتم
هنوز تو این اتاق حبسم
میخوام برسم به در ولی
یه خاطره تلخ داره هولم میده عقب
یکی با صدای من داد میزنه
برگرد برگرد
یهو باز شدش در تصویر صاف شدش
من وسط یک باغ پر از رنگ پر از درخت های بلند
و برگ های سبز
یه خورشید گرم ، گرمای مغز، سرم سبکتر از ابر
یه دست
یه دست اومد روی شونم
برگشتم دیدمش یه لبخند زد گفت
مبارکه رسیدنت

سرپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
گواهی بخواهید نه گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم
سرپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک خورده ایم
اگر خون دل بود ما خورده ایم
اگر داغ دل بود ما دیده ایم
گواهی بخواهید نه گواه
همین زخم هایی که نشمرده ایم