یکمی لوسه ولی میدونم دوستم داره
میدونم به هیشکی اون غیر از من رو نداده
موش سواره رو موج باد
میره بینیش رو نقطه ها
شیرینه,از جنسه رویامه تو اوج خواب
لاغر هست ولی سنگین میشینه با من پس
چشماش روشنه مثه ایندس
با خندش میگه منتظرتم تا برگشتت
لطیفه مثله بارون
مریضه مثل شعرام
عمیقه احساسمون
عجیبه مثل تهران
عشقمون زمین اسمون کجاس؟
دلم بردس و واسه اون خداس
پس بغلمه هم سفرمه
حتی اگه راهمون جداست
میده بوی رهایی گلم پس منم بوسیدمش و از دستش فراری شدم
هی ، آ

میرسه اره وقت رفتن
دوباره عاقبت ساکتم من
ساکش هم دم در دلش تو دستم
میبوسمش میره تا سال بعد
میره تا سال بعد و میگه به یادتم
مچاله تر دچاره درد
خماره هم دنبال هم
میمونه خاطرش
میمونه واسه من چون
میدونه خاک تشو تازه تره فکرش واسه کاره بد

شب داره میره به خواب
شب داره میره به خواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب
آ
شب داره میره به خواب صبح بعد تو راس
گل من اومد گله بدو باز پیچیدبرام و گفت در گوشم
این مسیر طولانیه و عمر من کوتاس
گفت به من قول بدم رو راست باشم باش تا زندگی تابلو شه ما نقاش
آ
باز اشک هاش
خندیدن به من از روی دو تا گونه هاش
گفتن همچی خوبه و
شب تیره روزه باشد
دلش حتی اگه خونه بازم بازم میشه خونه واست
بوسه ها تب دارن و میشه بدن و روح ما گرمو
نزدیکم به اون روزی که از این شهر من میرم
و موندگاره این حس نمیشه معنیش کرد
پس این خطو زدیم بعد و بی حس شدیم از این درد
هیچوقت نمیگه اخرشه هیچ وقت نگفت نه هیچ وقت
نه هیچ وقت

میرسه اره وقت رفتن
عاقبت دوباره من هم ساکتم
ساکش دم در دلش هم توی دستم
میبوسمش میره تا سال بعد
میره تا سال بعد و میگه به یادتم
مچاله تر دچاره درد
خماره هم دنبال هم
میمونه خاطرش
میمونه واسه من چون
میدونه خاک تشو تازه تره فکرش واسه کاربعد