دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
میگن « بهزاد » کیه؟ اون یه رپره جدیده
چرا تا حالا کسی کاراشو ندیده؟
چند سالشه که میگه بالاها پریده؟
فضاییه چون از یه زمینی بعیده
زندگی بلنده موزیکم بلندتر
داد بزن هی روز و شب بلندتر
صدات کمه ولی ماله من کشندست
تیزه حرفام زبونم برندست
زندگیم شده آتلیه
همه میخوان عکس بگیرن
باره دیگه من یجا وایسادم دنیا داره میره
میرسی به من ، چار ساله دیگه
فلوش خیلی خوبه ولی ولی تکستاش تکراری
حرفاش قدیمیه بنداز سمساری
انداختش پایین هرکی کس گفت
بازم کس بگو چون که نیستی تخم تو
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
هرجا جمع میشیم شبا همه نگاها بالاست
همه جا پهن میشی شما نکن نگاه به ماها
نیستم هرجا و هر وقت با یکی کل کل
یکی دو دقیقه بعد ورود بیرون در من
مسئله ترک کنی بگو که حله
دیوونه بودم ، حالا باید دیوونه تر شم
رنگمون جفت با من یکی زبونه
ریشه ی پدریمونم که همونه
دیگه برق یکی بگه چشمات برا چیه؟
زمین زدن برادر اثبات چیه؟
مثل اینه که صبح بخواب و شب پاشی
چرا با رنگ خون ، میکشی تو نقاشی؟
و طرح زندگیت اگه تا خاک دو روزه
همیشه نیست کسی کنارت به پات بسوزه
همه اینا رو گفتم ولی خودم همونم
نمیخواستم توی کوریه خودم بمونم
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
توی دنیای شعر انگار من بد رقم
حتی تا لب گور میاد بدرقم میخورم صد قسمتا از هر رگم
یا بریزه خون یا تو حساب ده رقم
من اصلا کاریم نیست با تو
از ترسم کردی چرا خیس جاتو؟
تو دنیای خودم مثل « پیکاسو »
من ، من چهلم مثل بیستا دو چون
من روزی بیستا جوینت
میپیچم تو کاغذ ولی نیست کادو
ریه هام بد پاره از بیست و دو
بد پاره از بیست و دو
و مثل بهمن میریزم رو پیست تو
هر وقت من بیام پشت میکروفن
تو کفی و مثل تیغ تیز یهو
میزنم مثل ریش تو رو
پایدار
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
صلح با شما ماله زنگ قبله
این اسممه امضاء رو سنگ قبرت این یه جنگ سرده
برمیدارم از رو صحنه پرده
برمیدارم من
ماسک صورت همتونو از دم چون بیدارم من
فیلمی که توشی صد دفعه رفتم
صلح با شما ماله زنگ قبله
این اسممه امضاء رو سنگ قبرت این یه جنگ سرده
برمیدارم از رو صحنه پرده
برمیدارم من
ماسک صورت همتونو از دم چون بیدارم من
فیلمی که توشی صد دفعه رفتم
متن آهنگ
امضا
ازانتها با حضور عرفان و بهزاد لیتو
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
میگن « بهزاد » کیه؟ اون یه رپره جدیده
چرا تا حالا کسی کاراشو ندیده؟
چند سالشه که میگه بالاها پریده؟
فضاییه چون از یه زمینی بعیده
زندگی بلنده موزیکم بلندتر
داد بزن هی روز و شب بلندتر
صدات کمه ولی ماله من کشندست
تیزه حرفام زبونم برندست
زندگیم شده آتلیه
همه میخوان عکس بگیرن
باره دیگه من یجا وایسادم دنیا داره میره
میرسی به من ، چار ساله دیگه
فلوش خیلی خوبه ولی ولی تکستاش تکراری
حرفاش قدیمیه بنداز سمساری
انداختش پایین هرکی کس گفت
بازم کس بگو چون که نیستی تخم تو
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
هرجا جمع میشیم شبا همه نگاها بالاست
همه جا پهن میشی شما نکن نگاه به ماها
نیستم هرجا و هر وقت با یکی کل کل
یکی دو دقیقه بعد ورود بیرون در من
مسئله ترک کنی بگو که حله
دیوونه بودم ، حالا باید دیوونه تر شم
رنگمون جفت با من یکی زبونه
ریشه ی پدریمونم که همونه
دیگه برق یکی بگه چشمات برا چیه؟
زمین زدن برادر اثبات چیه؟
مثل اینه که صبح بخواب و شب پاشی
چرا با رنگ خون ، میکشی تو نقاشی؟
و طرح زندگیت اگه تا خاک دو روزه
همیشه نیست کسی کنارت به پات بسوزه
همه اینا رو گفتم ولی خودم همونم
نمیخواستم توی کوریه خودم بمونم
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
توی دنیای شعر انگار من بد رقم
حتی تا لب گور میاد بدرقم میخورم صد قسمتا از هر رگم
یا بریزه خون یا تو حساب ده رقم
من اصلا کاریم نیست با تو
از ترسم کردی چرا خیس جاتو؟
تو دنیای خودم مثل « پیکاسو »
من ، من چهلم مثل بیستا دو چون
من روزی بیستا جوینت
میپیچم تو کاغذ ولی نیست کادو
ریه هام بد پاره از بیست و دو
بد پاره از بیست و دو
و مثل بهمن میریزم رو پیست تو
هر وقت من بیام پشت میکروفن
تو کفی و مثل تیغ تیز یهو
میزنم مثل ریش تو رو
پایدار
دائم ، نگاهاتون به ماست
بشین ساکت ، نکن نگاه به ما
بشه لازم ، میدونی که ماها
عقب نمیشینیم تا بشینین زمین شما
صلح با شما ماله زنگ قبله
این اسممه امضاء رو سنگ قبرت این یه جنگ سرده
برمیدارم از رو صحنه پرده
برمیدارم من
ماسک صورت همتونو از دم چون بیدارم من
فیلمی که توشی صد دفعه رفتم
صلح با شما ماله زنگ قبله
این اسممه امضاء رو سنگ قبرت این یه جنگ سرده
برمیدارم از رو صحنه پرده
برمیدارم من
ماسک صورت همتونو از دم چون بیدارم من
فیلمی که توشی صد دفعه رفتم