صبح زود شب دیر برفا بارید همش
دورمون پره نور گاهی تاریک و آتیش وسط‏
صدا سوختن چوبای خشک ،شبیه صدا رفتنه روزای خوش
بچرخی میبینی كه دلتنگی میمونه
رفیقم میگه كاش كه بهتر شی دیوونه ‏
اون كه دیروز اینو گفت امروز بگردی نیس،چون میگه دیگه دنبال ولگردی نیس
یه كنده تموم شد و كنده ی بعدی
میگه قبل سوختن بهم یه قول بده امیر
قول بده دورم نشینی بكنی سرفه ی شدید
مثه نود و چهارت نشی مخ بشه مریض
زمین سفید مثه لباس عروس
دارن گرگا با زوزشون كل میكشن
من كه میدونم تو عروسه هزار دامادی
یكم از تو لیوانم می میچشم
اینجا مثه خونمون مثه خونمون گرم گرم
ولی زمهریر مثه مرگ سرد سرد
نشستن سنگا دور هم،تو دلشون چوبا رو جا دادن
میشن رنگا شعله ور،همینجور سالها رفت
من قرار بود به یه راهی برم،به یه جایی برسم و كاری كنم
ولی انگار رفتم به خوابی بلند

شب بی روح
برف میاد و
سرد میمونه
گرم آتیشمون،آتیشمون،آتیشمون
شب بی روح
برف میاد و
سرد میمونه
گرم آتیشمون،آتیشمون،آتیشمون

گاهی لیوانا خالین گاهی لیوانا پرن
واسه دیدار با خودم نزدیگ به میعاد گاه شدم
یكی با مداد داره میكنه سیاها روشن
با چوبای آتیش میشن سیگارا روشن
طعم عجیب،میگیره،دوس داری باهاش حرف بزنی
درباره ی ته مسیر،یه طرح بزرگ،یه درد خفیف
یه شمع درشت،یا یه ذره حریق
یه جا كه مثه همینجا سرده رفیق
ولی سكوت اینجا رو قبضه كرده
كه بهترین موسیقی و پند قرن
ولی بیشتر ما ها نشنیدیمش
داره بیشتر ماها كشكی میره
نگا كن خیلی وقته از صورتا رنگه رفته
شاید همین موضوع اصلا بطن و اصل حرف
ولی ما تو حاشیه شهر كنار آتیشیم و
هر شب در حال ستاره بازی ایم خب
بگم دنیا از اینجایی كه ما هستیم یكم متفاوت
یه شكل دیگس شبیه یه ذهن بی مرز،یكم متمایز
انگار كاغذایی كه روش یه سری عدد بودن دیگه وجود نداره
انگار اون چیزا كه تو شهر برام هدف بودن اینجا حضور نداره
شب،انقدر طولانی شده كه انگار فردا طلوع نداره
درود برای اونكه خودشو جدا كرد
مسیر درست شاید مشخص بود ولی اون کجا رفت

شب بی روح
برف میاد و
سرد میمونه
گرم آتیشمون،آتیشمون،آتیشمون

برف میاد و
سرد میمونه
گرم آتیشمون،آتیشمون،آتیشمون