نگاها روم سنگینه همیشه
واسه مائه می گن می گن تهران مریضه
مثه مارو كسی جایی ندیده
بم نمیخوری زاخار هیچ جوره

تهران عجیبه؛ سختگیره همیشه اما
مه می دونن ما همیشه هرجا
بالا چارت واسادیم قویتر از بقیه
اون بالا چپ چپ نیگا به هركی رد می شه
زاخار معمولی دوس داشتی من بودی
بپا نتركی از حسودی و نسوزی
انقدر تند می ریم پشتمون به بقیه س
چونكه شهرمون جوره بامون سلیقه ش
شورشی و بی دلیل خیلی كم مثه منو می بینین
تو رپ
عین جیمی دین
غولم
بم نمی خوری اگه لات بودی برا من بات شوخی ندارم من دیوونه م
میكوبم رو پیشونیت یه علامت قرمزو تق تق
اینجا رسمش همینه
روز خوب می ره روز خیلی بد تو كمینه
دنیا هر روز همینه
چرخیده
مثل دافت توی دست بقیه

نگاها روم سنگینه همیشه
واسه مائه می گن می گن تهران مریضه
مثه مارو كسی جایی ندیده
بم نمیخوری زاخار هیچ جوره
تهران عجیبه
شهریه
كه سخت می شه فهمیدش
لای كوچه ها رو شورو شیش چار ام
هیچ جا ام عین اینجا نیس گرگ و میش با هم

مهربون گلو می پیچن و تخمو می كارن
همیشه قهرمانه، همیشه سرپاس
قوی و مواج عین بكای سمپراس
عمو تونی تنها توی لوله هاس
صدا جیغ ویغ شبا توی گوش ماس
خدا نزدیكمه، یه لوله بام زده
با سگا رقصیدم و رو جوجه هام كره
رو بال لاشخورا دوروورو دیدم
كه بهم می گه "بوم" وقتی سولوتركو می دم
بوم! خیلی خاص، زاخار این تو خون ماس
صدامونو گوش كن چون پیچیده تو كوچه باز
دنیا بهم داده، بچه مونم توی راس
همه چیم خوبه داش همه چیم روبراس

نگاها روم سنگينه هميشه
واسه مائه مي گن مي گن تهران مريضه
مثه مارو كسي جايي نديده
بم نميخوري زاخار هيچ جوره