پاورقيه اين پاورقي
ميرم پله ها رو دوتا یکی ، یه نفس
کناره گیری نداره معنی‌
وقتی‌ باشی‌ یه خط شکن
می‌دونی آخرش حقّه
تشریفاتیه جنگ نرم
حساب شدست همه چی‌
تبلیغاتیه رنگ سبز
کسی‌ نمیره به سمت عزل
یا هیچکی نمیگه چنگ بزن
سقوط نکن
طلوع کرده فقر فرهنگ
لب به لب ننگ با عزّت می‌کنه برابری
جامعرو گرفتار عفونت کردن
حاجیاِ بازار ، مافیاِ آقا ، قاضیاِ دادگاه
ولی‌ تو ککت نمیگزه
به تنت سرت نمیرزه
مرده خوری کردی و خوابیدی که حالا این وضعشه
ولی‌ من یپا ارومیم
شور ،تلخ ،تنها ،خسته، رو به نابودی
مثل تهران کلانشهرم که آب و هواش میده بوی گازوییل
مثل دریاچهٔ خزرم ، که دیگه روی زانو نیست
مثل مرزای فروخته شده و جزیره‌‌های غیر قانونی
عین پانتومیم ، حرکت می‌کنیم ولی‌ لالیم
همه خوابیم - روز به روزم ، میاد سرمون پایین تر
امید صفیر ، با ص صلیب ، چریک